28 oktober 2018 Gecompliceerd, zo’n Spaanse vertaling! Eerst de spraakverwarring rond de contracten; niemand kent Engels op de uitgeverij waar ‘La tribuna de los pobres’ verschijnt. Daarna alle vragen van de vertaalster, gevolgd door het commentaar van de corrector. Hij of zij had hier en daar moeite met mijn interpretatie van de Spaanse geschiedenis. Nadat ik een dag had uitgetrokken voor de reactie daarop – in het Spaans – voelde ik me tien jaar ouder. Nu is de volgende fase aangebroken: het omslag is klaar en ik heb de drukproef gekregen, die ik zorgvuldig moet nakijken. In het Spaans blijkt het boek honderd pagina’s meer te tellen dan in het Nederlands, vooral door het grotere lettertype. Verder krijgt het flappen, waarmee ik kinderlijk blij ben: het zijn mijn eerste flappen. Bij dit alles is nog steeds de datum van de presentatie niet bekend. Telkens als ik ernaar vraag voel ik me heel Nederlands. Graag zou ik alvast een ticket naar Málaga kopen en vrienden uitnodigen, maar de uitgeverij wil pas een datum bepalen als alles rond is. Ooit ligt het boek er. Met een gigantische grijns zet ik er dan mijn handtekening in.

Lees hier de vorige blog