19 februari 2019
In de winter van ’85-’86 kwamen we in het Andalusische dorp
Periana terecht. Een melancholieke bakker en zijn twee zussen
ontfermden zich over ons. Graag mochten we met de bakker
bij zijn oven zitten, een grotachtige ruimte die hij stookte met
amandeldoppen. Zijn zussen voorzagen ons van dekens en een
tafelkleed waaronder we onze benen konden warmen aan de
elektrische stoof.
Afgelopen zaterdag, drieëndertig jaar later, waren we weer in
Periana. Ik vertelde er over mijn in het Spaans vertaalde boek
‘De tribune van de armen’, waarin ook de bakker en zijn zussen
voorkomen. De bakker zelf is overleden, net als één van zijn
zussen, maar de overgebleven zus, de fenomenale Anita, zat
vooraan. Ook tijdens de eerdere boekpresentatie in Málaga
was ze erbij, samen met het gezin van haar zoon, die de
bakkerij heeft overgenomen. Ik kreeg een zak sinaasappels van
eigen boom en een even grote zak traditionele koeken uit de
bakkerij.
Eregaste!
MARIËT MEESTER
19 februari 2019
In de winter van ’85-’86 kwamen we in het
Andalusische dorp Periana terecht. Een
melancholieke bakker en zijn twee zussen
ontfermden zich over ons. Graag mochten we
met de bakker bij zijn oven zitten, een
grotachtige ruimte die hij stookte met
amandeldoppen. Zijn zussen voorzagen ons van
dekens en een tafelkleed waaronder we onze
benen konden warmen aan de elektrische stoof.
Afgelopen zaterdag, drieëndertig jaar later,
waren we weer in Periana. Ik vertelde er over
mijn in het Spaans vertaalde boek ‘De tribune
van de armen’, waarin ook de bakker en zijn
zussen voorkomen. De bakker zelf is overleden,
net als één van zijn zussen, maar de
overgebleven zus, de fenomenale Anita, zat
vooraan. Ook tijdens de eerdere boekpresentatie
in Málaga was ze erbij, samen met het gezin van
haar zoon, die de bakkerij heeft overgenomen. Ik
kreeg een zak sinaasappels van eigen boom en
een even grote zak traditionele koeken uit de
bakkerij.
Eregaste!
