31 mei 2019 Plastic, ook zoiets. Braaf hou ik ons plastic afval apart in een speciale mand in de keuken. Het is verbluffend hoe snel dat ding telkens vol zit, gemiddeld schijnen Nederlanders zeven keer per dag een verpakking te openen. Er zijn wel wat goede ontwikkelingen op dit gebied; sinds kort zit bijvoorbeeld bij de Ekoplaza het brood in een plasticvrije zak die toch in de vriezer kan. Na gebruik is de zak composteerbaar. Daarnaast kopen wij wekelijks een papieren tas met biologische groente en fruit, het is een genot om al die lekkere etenswaren er onverpakt in te zien te liggen. Verder is het in mijn huishouden naatje. En niet alleen bij mij; overal, in alle huishoudens wereldwijd, is het naatje. Soms kom ik in een stad waar ik nog niet eerder ben geweest en dan realiseer ik me met een schok: ook hier leven talloze mensen, ook hier bulkt het van de verpakkingen, ook hier is het afval zich aan het ophopen. Er moet iets gebeuren. Maar wat? Ik ben lui, bijna iedereen is lui. Sommigen doen het, maar ik zie mijzelf nog niet met een glazen pot naar de winkel gaan om bonen of rijst af te wegen. Industrie, doe iets. Overheid, doe iets. Techneuten, doe iets. Consumenten, doe iets. En kijk eens naar deze foto’s, gemaakt in Málaga toen daar een paar jaar geleden de vuilnisdienst staakte.

Lees hier de vorige blog