22 januari 2021
Jaren geleden was ik samen met Ton van Reen en
Driek van Wissen te gast op een literaire avond. In
tegenstelling tot de keer ervoor, zo kondigde de
presentator ons aan, toen Leon de Winter was
uitgenodigd, had de organisatie ditmaal gekozen voor
onbekende schrijvers. Zelf kwam ik net kijken en ook
Driek van Wissen hoorde het goedmoedig aan. Ton van
Reen daarentegen riep door de zaal dat hij echt zo
onbekend niet was. Ik gaf hem groot gelijk, en zeker nu
ik het tweede deel van zijn verzameld proza heb
gelezen, voor 27 euro stuurde hij me een pakket met
twee dikke, gesigneerde boekwerken en enkele
extraatjes. Een heerlijke verteller die je met onverwacht
milde blik meeneemt naar zijn katholieke jeugd, en die
daarnaast nogal wat andere thema’s heeft uitgediept.
En o ja, na afloop van de literaire avond vroeg ik de
presentator hoe het optreden van Leon de Winter was
verlopen. ‘Nou, eh..,’ reageerde de man besmuikt. ‘Hij
kwam niet opdagen.’