22 januari 2021
Jaren geleden was ik samen met Ton van Reen en Driek
van Wissen te gast op een literaire avond. In tegenstelling
tot de keer ervoor, zo kondigde de presentator ons aan,
toen Leon de Winter was uitgenodigd, had de organisatie
ditmaal gekozen voor onbekende schrijvers. Zelf kwam ik
net kijken en ook Driek van Wissen hoorde het
goedmoedig aan. Ton van Reen daarentegen riep door de
zaal dat hij echt zo onbekend niet was. Ik gaf hem groot
gelijk, en zeker nu ik het tweede deel van zijn verzameld
proza heb gelezen, voor 27 euro stuurde hij me een pakket
met twee dikke, gesigneerde boekwerken en enkele
extraatjes. Een heerlijke verteller die je met onverwacht
milde blik meeneemt naar zijn katholieke jeugd, en die
daarnaast nogal wat andere thema’s heeft uitgediept.
En o ja, na afloop van de literaire avond vroeg ik de
presentator hoe het optreden van Leon de Winter was
verlopen. ‘Nou, eh..,’ reageerde de man besmuikt. ‘Hij
kwam niet opdagen.’