8 juli 2022
Zomaar een ochtend op een melkveehouderij. Ik zit
achter mijn laptop in onze woonwagen, staat er een
koe voor het raam. Zij en ik kijken elkaar aan, ze loeit.
‘Help me, help me!’ Ach, nou je het zegt, je bent nat en
modderig. In de sloot gegleden en er weer uit
geklommen, maar wel aan de verkeerde kant, zodat je
ronddoolt bij ons mensen.
Ze is roodbont en vriendelijk. Laat zich aanraken,
knabbelt aan onkruid, knabbelt aan ander onkruid. Dat
er geld aan haar wordt verdiend weet ze niet, dat er
microplastics in haar melk zitten weet ze niet, dat de
Nederlanders elkaar verketteren vanwege haar en haar
soortgenoten weet ze niet.
De man en de vrouw die haar met zachte hand naar
het weiland terug loodsen, hopen dat ons land over
tien jaar minder koeien telt, dat er dan meer
plantaardige producten worden geteeld en dat boeren
daar dan goed van kunnen leven.