Lees hier de vorige blog

8 juli 2022 Zomaar een ochtend op een melkveehouderij. Ik zit achter mijn laptop in onze woonwagen, staat er een koe voor het raam. Zij en ik kijken elkaar aan, ze loeit. ‘Help me, help me!’ Ach, nou je het zegt, je bent nat en modderig. In de sloot gegleden en er weer uit geklommen, maar wel aan de verkeerde kant, zodat je ronddoolt bij ons mensen. Ze is roodbont en vriendelijk. Laat zich aanraken, knabbelt aan onkruid, knabbelt aan ander onkruid. Dat er geld aan haar wordt verdiend weet ze niet, dat er microplastics in haar melk zitten weet ze niet, dat de Nederlanders elkaar verketteren vanwege haar en haar soortgenoten weet ze niet. De man en de vrouw die haar met zachte hand naar het weiland terug loodsen, hopen dat ons land over tien jaar minder koeien telt, dat er dan meer plantaardige producten worden geteeld en dat boeren daar dan goed van kunnen leven.