9 januari 2023
In Amsterdam was het hem niet meer gelukt naar de
kapper te gaan, er zat niets anders op dan er eentje te
zoeken in onze volksbuurt in Malaga. Herenkappers
vielen af, die hadden tondeuses. In de deuropening van
een zaak voor gemengd publiek had hij iemand zien
staan die aan zijn kapster thuis deed denken - stevig
postuur, jaar of veertig -, dus hij meldde zich bij haar,
kreeg een kapmantel om en raakte in gesprek. Zijn
Nederlandse woonplaats leidde tot enthousiasme:
kende hij de Nieuwmarkt? Jazeker kende hij die. En de
ramen daar, kende hij die dan ook? Had hij daar
ervaring mee, ja toch wel? Zij had er gewerkt, geweldig
was dat!
Ze liet haar vlezige hand zwaar op zijn schouder rusten.
Na het terugslaan van de kapmantel bewoog ze een
kwast over zijn hals en rug om haartjes weg te vegen
en ging door over zijn broek, vooral ook middenvoor.
Schalks keek ze hem in de spiegel aan, nog iets van zijn
dienst? Nee, niets, en hij betaalde, ietwat onthutst. Als
afscheidsgroet kreeg hij een luchtkus.
Na zijn thuiskomst knipte zijn vrouw, dat ben ik, zijn
haren bij. Hopelijk had de kapster meer talent voor dat
andere.