Bokkezang roman, Uitg Meulenhoff 1994 Vertaling in het Russisch: Irina Michailova, Amphora 2002

Twee jonge mensen, Jo en Yolan, bevinden zich in een kleine kamer. Jo zit op een ramsvacht en zwijgt, al dagenlang. Yolan zet eten voor hem neer, legt een slaapzak om zijn schouders en wacht af. Wanneer de stilte aanhoudt en de weken verstrijken, roept ze in een lange litanie hun gezamenlijke geschiedenis op, om Jo, die bijna vrouw, dier, beeld is geworden, tot spreken op te wekken. Ze vertelt hem over hun leven in het vervallen landhuis in Frankrijk, over de ‘nannies', gehoornde zoogdieren met een bijna mythische dimensie, die zij hoedden in de bossen, die ze geboren zagen worden en die stierven in hun armen. Net zoals ze nu orde schept met woorden, probeerde ze toen greep te krijgen op de natuur door tienduizenden keutels te drogen en met goud te beschilderen. In haar atelier maakte ze sculpturen van klei en dood dier. Vrijheid en behoud van waardigheid, wellust en androgynie zijn thema's in deze roman. Bokkezang (van tragedie, tragos- oidè) is een origineel liefdesverhaal over twee mensen die elkaars spiegelbeeld willen zijn, maar die uiteindelijk alleen nog worden verbonden door het vuilnis van de stad, dat voor hen de enige overgangsvorm is tussen cultuur en natuur. Eerste Nederlandse literaire clip. Deze video over de roman Bokkezang ging in 1994 in première op het Crossing Border Festival in Den Haag. Uit recensies - Het is een sterke zet van Meester om waar nodig veel aan de lezer over te laten. Het verhaal duwt je wel in een bepaalde richting, maar zeker van je conclusies ben je nooit. De liefdesrelatie is fascinerend genoeg. Ook de originele, beeldende beschrijvingen van het plattelands- en stadsleven houden je betrokken. De passages waarin ziekte, rotting en dood voorkomen, zijn treffend in hun rauwe directheid, soms waait een stinkende geur je in het gezicht, zonder dat Meester met het vergankelijkheidsthema gaat schmieren. Ze heeft (...) een tegelijk betrokken en afstandelijke blik, en die komt tot uitdrukking in een intense en montere stijl. Annemiek Neefjes in Vrij Nederland   - Bokkezang is een bijna essayistische roman over de verhouding tussen natuur en cultuur (...). Meer in het algemeen blijkt uit deze roman dat de mens in zijn strijd om de natuur te transcenderen die natuur juist bevestigt. Het menselijke gevecht voor beschaving verschilt uiteindelijk niet veel van de dierlijke strijd om te overleven. (...) Hier ligt de tragedie van de mens: hij kan zich slechts handhaven door zich af te zetten tegen de natuur, waar hij nochtans altijd toe zal behoren. Elke overwinning is voor hem dan ook meteen een verlies. Wint Jo, dan verliest Yolan en dat is tragisch, omdat die twee eigenlijk één zijn: man én vrouw, mens én dier, cultuur en natuur. Bart Vervaeck in De Morgen    - Als het boek uit is, is de geest verfrist. Kitty Jonk in Surplus - Een even intrigerend als absurd boek, net zo extreem als liefdevol. Dick Laning in de Zwolse Courant - In deze roman voltrekt zich de metamorfose van een jongen in vrouw, bijna dier, tot beeld. Zijn geliefde probeert via natuurwetten orde op zaken te stellen. (...) Thema's als vrijheid, natuur en waardigheid, maken deze liefdesroman tot een zeer uitzonderlijk boek. (...) Dit is de tweede roman van deze schrijfster (na 'Sevillana') die liefhebbers van bizarre verhalen zeer zal aanstaan. J.F. Hubee in Biblion advies aan de bibliotheken