MARIËT MEESTER

Koloniekind Opgroeien in het gevangenisdorp Veenhuizen Non-fictie, 288 pag. Uitgeverij De Arbeiderspers Eerste en tweede druk april 2022 Derde druk mei 2022 Als dochter van ‘meester Meester’ groeide Mariët Meester op in de afgelegen justitiekolonie Veenhuizen, toen het Drentse dorp nog verboden was voor buitenstaanders. De kleine Mariëtte ging in een gevangenisbus naar de kleuterschool, de tuin van het huis waar ze woonde werd door gevangenen onderhouden en op zondag zat ze samen met gevangenen — haar rolmodellen — in de kerk. Voor Koloniekind kroop Meester weer in de huid van het meisje dat ze ooit was. Aan de hand van haar persoonlijke verhaal beschrijft ze van binnenuit hoe de inwoners van Veenhuizen samenleefden met de criminelen die ze moesten bewaken. Krant en tijdschrift VPRO gids - ‘De jeugd van Mariët Meester in een gevangenisdorp’, interview door Angela van der Elst. de Krant - ‘Mariët Meester schrijft nieuw boek over leven in gevangeniskolonie’, interview door Fiona Huisman. NRC - ‘Het gesticht is nu een mooi vooruitzicht’, een wandeling over de begraafplaats van Veenhuizen. Tekst: Mariët Meester. Dagblad van het Noorden - ‘Herinneringen van een koloniekind ‘, interview door Leonie Sinnema. Libelle - ‘Ik kon urenlang gefascineerd naar gevangen kijken’, interview door Krista Izelaar Zin Magazine - ‘Ik wil leeftijdsloos leven’, interview door Minou Op Den Velde Radio en televisie NPO 2 / RTV Drenthe - ‘Koloniekind’, een TV-special (25 min.) gemaakt door Ilona van Veen en Margreet Gort RTV Drenthe - interview door Cunera van Selm in het cultuurprogramma Kolkend. Radio 4, De ochtend van 4 - Femke Liemburg, van Boekhandel Daan Nijman in Roden bespreekt het Boek van de Week. Podcast Prisonshow, #148 - gemaakt door ex-gevangenisdirecteur Frans Douw en radiomaker Edwin Kleiss. Radio 1, Villa VdB - interview door Elles de Bruin (beeldradio). Uit recensies: (…) het zeer persoonlijke, geëngageerd geschreven Koloniekind. (…) Koloniekind is heel puur geschreven vanuit een kind dat niet beter weet dan dat het leven wordt gedeeld met gevangenen. Margot Poll in NRC (…) Veenhuizen speelt een rol in enkele van Meesters boeken, maar Koloniekind bestaat uit pure jeugdherinneringen. (...) De kolonie waarin Mariët Meester opgroeide, was idyllisch. (...) Pas op de middelbare school in Assen merkt Mariët hoe gesloten de wereld was waarin ze opgroeide. Aleid Truijens in De Volkskrant (…) Hoe was het om op te groeien in dit bijzondere dorp, waar bijna alles eigendom was van het Ministerie van Justitie (...). Meester heeft een prettig lichte schrijfstijl en vertelt met humor over haar kinderavonturen in het afgelegen dorp, waar gewa's (gestichtswachters) alles en iedereen voortdurend in de gaten houden. Paola van de Velde in De Telegraaf UIt blogs: (...) Elke schrijver heeft zijn kernthema dat gewild of ongewild steeds weer opduikt in elk nieuw boek dat geschreven wordt. Een autobiografisch boek doet al deze eerdere boeken aan betekenis winnen, ze zullen voortaan anders gelezen worden dan voorheen. Koloniekind is een openhartig, zeer invoelbaar geschreven levensverhaal. (…) Van deze jonge Meester raak je onder de indruk, de worsteling om aan de benauwdheid van het gevangenisdorp te ontsnappen. ‘Ik wist niets, ik zag niets en ik hoorde niets: in Veenhuizen zat ik in één grote openluchtgevangenis. Ze hadden me hier opgesloten: ik moest eruit!’ Ingrid van der Graaf (hoofdredacteur Literair Nederland) www.ingridvandergraaf.nl (…) Het verhaal van binnenuit leest als een avontuurlijke roman. Het is alsof (...) ik naast Mariët zit op die achterste kerkbank en hoop dat er een gedetineerde net op dat moment een vluchtpoging doet. (…) Vooral omdat de belevenissen uit de eerste hand komen is het verhaal zo boeiend. Mariët is getuige à charge, maar haar verklaring is niet belastend voor het dorp. Juist wordt Veenhuizen in haar boek vrijgesproken van de bevooroordeelde veroordeling die de wereld buiten de kolonie eraan geeft. Ze heeft een levendige fantasie, zo schijnt het. Maar de voorvallen en gebeurtenissen zijn alle realiteit, uit het leven gegrepen. Jurjen van der Hoek in zijn blog Kunststukjes

MARIËT MEESTER

Als dochter van ‘meester Meester’ groeide Mariët Meester op in de afgelegen justitiekolonie Veenhuizen, toen het Drentse dorp nog verboden was voor buitenstaanders. De kleine Mariëtte ging in een gevangenisbus naar de kleuterschool, de tuin van het huis waar ze woonde werd door gevangenen onderhouden en op zondag zat ze samen met gevangenen — haar rolmodellen — in de kerk. Voor Koloniekind kroop Meester weer in de huid van het meisje dat ze ooit was. Aan de hand van haar persoonlijke verhaal beschrijft ze van binnenuit hoe de inwoners van Veenhuizen samenleefden met de criminelen die ze moesten bewaken. Krant en tijdschrift VPRO gids - ‘De jeugd van Mariët Meester in een gevangenisdorp’, interview door Angela van der Elst. de Krant - ‘Mariët Meester schrijft nieuw boek over leven in gevangeniskolonie’, interview door Fiona Huisman. NRC - ‘Het gesticht is nu een mooi vooruitzicht’, een wandeling over de begraafplaats van Veenhuizen. Tekst: Mariët Meester. Dagblad van het Noorden - ‘Herinneringen van een koloniekind ‘, interview door Leonie Sinnema. Libelle - ‘Ik kon urenlang gefascineerd naar gevangen kijken’, interview door Krista Izelaar Zin Magazine - ‘Ik wil leeftijdsloos leven’, interview door Minou Op Den Velde Radio en televisie NPO 2 / RTV Drenthe - ‘Koloniekind’, een TV-special (25 min.) gemaakt door Ilona van Veen en Margreet Gort RTV Drenthe - interview door Cunera van Selm in het cultuurprogramma Kolkend. Radio 1, Villa VdB - interview door Elles de Bruin (beeldradio). Radio 4, De ochtend van 4 - Femke Liemburg, van Boekhandel Daan Nijman in Roden bespreekt het Boek van de Week. Podcast Prisonshow, #148 - gemaakt door ex-gevangenisdirecteur Frans Douw en radiomaker Edwin Kleiss. Uit recensies: (…) het zeer persoonlijke, geëngageerd geschreven Koloniekind. (…) Koloniekind is heel puur geschreven vanuit een kind dat niet beter weet dan dat het leven wordt gedeeld met gevangenen. Margot Poll in NRC (…) Veenhuizen speelt een rol in enkele van Meesters boeken, maar Koloniekind bestaat uit pure jeugdherinneringen. (...) De kolonie waarin Mariët Meester opgroeide, was idyllisch. (...) Pas op de middelbare school in Assen merkt Mariët hoe gesloten de wereld was waarin ze opgroeide. Aleid Truijens in De Volkskrant (…) Hoe was het om op te groeien in dit bijzondere dorp, waar bijna alles eigendom was van het Ministerie van Justitie (...). Meester heeft een prettig lichte schrijfstijl en vertelt met humor over haar kinderavonturen in het afgelegen dorp, waar gewa's (gestichtswachters) alles en iedereen voortdurend in de gaten houden. Paola van de Velde in De Telegraaf Uit blogs: (...) Elke schrijver heeft zijn kernthema dat gewild of ongewild steeds weer opduikt in elk nieuw boek dat geschreven wordt. Een autobiografisch boek doet al deze eerdere boeken aan betekenis winnen, ze zullen voortaan anders gelezen worden dan voorheen. Koloniekind is een openhartig, zeer invoelbaar geschreven levensverhaal. (…) Van deze jonge Meester raak je onder de indruk, de worsteling om aan de benauwdheid van het gevangenisdorp te ontsnappen. ‘Ik wist niets, ik zag niets en ik hoorde niets: in Veenhuizen zat ik in één grote openluchtgevangenis. Ze hadden me hier opgesloten: ik moest eruit!’ Ingrid van der Graaf (hoofdredacteur Literair Nederland) www.ingridvandergraaf.nl (…) Het verhaal van binnenuit leest als een avontuurlijke roman. Het is alsof (...) ik naast Mariët zit op die achterste kerkbank en hoop dat er een gedetineerde net op dat moment een vluchtpoging doet. (…) Vooral omdat de belevenissen uit de eerste hand komen is het verhaal zo boeiend. Mariët is getuige à charge, maar haar verklaring is niet belastend voor het dorp. Juist wordt Veenhuizen in haar boek vrijgesproken van de bevooroordeelde veroordeling die de wereld buiten de kolonie eraan geeft. Ze heeft een levendige fantasie, zo schijnt het. Maar de voorvallen en gebeurtenissen zijn alle realiteit, uit het leven gegrepen. Jurjen van der Hoek in zijn blog Kunststukjes
Koloniekind Opgroeien in het gevangenisdorp Veenhuizen Non-fictie, 288 pag. De Arbeiderspers, Eerste en tweede druk april 2022, Derde druk mei 2022